2 jaar leven in Seoul, Zuid Korea

Het is alweer twee jaar verder, en geloof het of niet, ik zit nog altijd in Seoul. Ik heb op deze website al een tijd niet meer geschreven, maar om eerlijk te zijn was ik helemaal vergeten dat ik dit blog nog had. Ik heb een hele collectie van stories op mijn Instagram waar ik alles in op heb geslagen van de afgelopen twee jaar, dus als je benieuwd bent, kijk gerust mijn profiel @quirinevafi (het account is niet privé dus je kan gewoon alles bekijken zonder te hoeven volgen).

Momenteel ben ik aan het wachten tot ik aan mijn master mag beginnen. Ik had het al aangegeven als persoonlijke introductie op mijn profiel dat ik graag nog een master zou willen doen na de exchange op Hanyang, maar het gaat ook eindelijk gebeuren. Dus, wat heb ik in die laatste twee jaar gedaan? Ik leg het even uit:

Februari '22 - augustus '22 (7 maanden)

Mijn tijd als exchange student op Hanyang University, dit was een geweldige tijd. Ik denk dat de Goshiwon waar ik woonde hier ook een grote rol in heeft gespeeld aangezien ik met een geweldige groep mensen mocht samen wonen. Het voelde echt als één grote familie en je had altijd wel iemand waarmee je een film kon kijken in de woonkamer, of iemand die met je mee ging eten halen. Tot op de dag mis ik deze periode.

September '22 - mei '23 (9 maanden)

Toen iedereen weg ging uit de Goshiwon in Wangsimni (midden oosten van Seoul) ben ik verhuisd naar een soort studentenhuis in Sincheon (midden westen van Seoul). Om heel eerlijk te zijn was ik hier vooral naartoe verhuisd om dichter bij Hongdae te wonen, wat een uitgaansgedeelte is in Seoul. Ik had hier in de Hanyang University periode veel mensen leren kennen, dus de meeste mensen die ik kende en nog niet Korea hadden verlaten, waren hier te vinden.

In deze tijd heb ik mij opgegeven voor intensieve Koreaanse taallessen op Sogang University, wat dicht bij mijn nieuwe huis lag. Ik had al wat Koreaans op Hanyang University geleerd, maar ik voelde me een beetje vernederd toen ik na een toelatingstoets op level 1 en niet level 2 werd geplaatst. In Korea hebben de meeste taalscholen 6 of 7 verschillende levels van Koreaans. Deze 6 à 7 levels staan niet gelijk aan de 6 TOPIK levels, aka de TOEFL test voor Koreaans. Deze TOPIK test moet je los van de universiteit doen om een certificaat te krijgen waarmee je kan aantonen hoe hoog je Koreaanse level is. Achteraf gezien was mijn Koreaans absoluut niet level 2 waardig, alles wat ik op Hanyang had geleerd hadden we op Sogang binnen een week behandeld.

In de taallessen had ik een erg gesloten mindset, ik was ervan overtuigd dat ik daar niet zat om vrienden te maken, aangezien de buitenlandse vrienden toch uiteindelijk weer weg zouden gaan (en deze afscheiden waren pijnlijk). Ik wou graag connecties die ik voor een lange tijd kon behouden. Ik had op dit moment al wel een groepje van Koreaanse vrienden, maar ik kon niet echt Koreaanse vrienden vinden op een -Koreaanse- taalcursus.

Na absoluut geen vrienden te hebben gemaakt op level 1, was ik op level 2 een Deens meisje (Sophie) tegen gekomen, de andere enige blonde meid in onze klas. Ook in deze klas was ik niet van plan vrienden te maken, totdat we een avond met de klas naar een pub gingen om te drinken en spelletjes te spelen. Ik had een goede click met Sophie, en na haar te hebben leren kennen snap ik niet waarom ik perse zo'n gesloten mindset moest hebben in de lessen. Ik en Sophie zijn voor een half jaar samen gaan wonen in een huis en we hebben de leukste tijd samen gehad, ze is als een klein zusje voor me geworden. In juni '23 heeft ze helaas weer terug naar Denemarken moeten gaan, maar we hebben bijna dagelijks contact en ze komt voor de zomer weer terug (gelukkig). Voordat de zomer begon heb ik ook mijn eigen appartement gekregen.

Juni '23 - februari '24 (7 maanden)

In de zomer had ik niet heel veel gedaan, ik ben vooral veel uit geweest. Niet iets waar ik al te trots op ben maar wel iets wat hielp het met socialiseren, en het niet alleen voelen. In deze periode had ik ook een Koreaanse vriend voor een tijdje. Sophie was geen fan van hem maar opzich was het wel een prima jongen, alleen voelde ik me meer een object voor hem om voor te zorgen dan echt een vriendin. Ik zal hier een ander artikel over maken over hoe het is om met een Koreaanse jongen te daten.

Als ik er nu over na denk valt het wel mee hoe weinig ik had gedaan in de zomer. Ik was ook voor twee weken naar Japan geweest (Tokyo). Ik ging eerlijk gezegd vooral naar Japan aangezien mijn visum verliep, en ik weer opnieuw Korea in wou met een toeristen visum (dit is nou niet al te legaal maar genoeg mensen doen het, daarnaast had ik snel weer een nieuwe visum doordat ik me opgaf voor een nieuwe taalschool). Na Japan kwamen mijn ouders mij opzoeken voor 2.5 week in Korea. Ik had een schema gemaakt van verschillende plekken wat we konden bezoeken, dus we hebben Incheon, Busan, Jeju en Seoul met z'n drieën bezocht. Dit was een super tijd en ik ben nog altijd zo blij en dankbaar dat ik mijn ouders mijn leven in Korea heb kunnen laten zien.

Na de zomer ben ik met intensieve Koreaanse lessen begonnen op Chung-Ang University. Officieel wou ik naar deze universiteit aangezien het bekend staat om film; ik wou graag Koreaans leren zodat ik een Koreaanse master in film op deze universiteit kon doen. Helaas is het toch wat anders gelopen, maar dat heb ik vooral aan mezelf de danken. Na een tijd Koreaans te hebben geleerd begon ik mijn motivatie kwijt te raken, aangezien ik niet het gevoel had dat ik überhaupt vooruitgang boekte in mijn Koreaanse skills. Ik begon minder te leren en ik begon ook in een dip te raken, -wat wou ik nou eigenlijk met mijn leven hier doen-. Vooral nadat ik terug kwam uit Nederland (om kerst te vieren met mijn familie) en het uit ging met mijn 2e Koreaanse vriend (waar ik helemaal weg van was) raakte ik helemaal in de put. Ik wist niet meer waar ik mee bezig was. Mijn Koreaans was niet goed genoeg om een Koreaanse master te doen, ik had geen motivatie meer voor de lessen en ik voelde me alleen.

Na een flinke peptalk te hebben gehad van een Koreaanse vriend van me, en door de grote steun van mijn ouders, besefte ik me dat ik iets moest veranderen. Ik ging enorm veel uit aangezien ik zoveel waarde gaf aan erbij te horen in de club, maar deze connecties hadden meestal geen waarde. (Nou zeg ik niet dat uitgaan een slecht ding is, want ik vind het vaak genoeg super gezellig met vrienden, maar er is een verschil tussen echte vrienden en club vrienden. Daarnaast is Hongdae niet echt het gedeelte waar je veel waardevolle connecties gaat vinden, als je wil netwerken met business mensen raad ik eerder aan om naar Gangnam te gaan.)

Ik besloot het touw in eigen handen te nemen en dingen aan te passen. Ondertussen ben ik geaccepteerd op twee verschillende Koreaanse universiteiten voor een MBA programma, ben ik volledig gestopt met het drinken van alcohol, ben ik gezonder gaan leven en ben ik gestopt met het uitgaan in Hongdae. Af en toe heb ik nog wel eens dipjes (dit komt vooral doordat m'n relatie kapot was gegaan) maar ik zie eindelijk dat ik weer iets zinvols begin te doen. Mijn semester begint in maart, dus al over een paar weken, en ik kijk ontzettend uit naar de nieuwe periode van m'n leven hier in Korea.

Ik ga hier hard voor werken!