Weer een stokje in je neus - PCR test

Vanochtend om 8 uur kreeg ik een berichtje dat ik beneden in de lobby van het quarantaine hotel werd verwacht zodat ik naar een PCR-test locatie gebracht kon worden. Ik was 10 minuten later aangezien ik het berichtje niet zo snel had gezien maar achteraf was dit eigenlijk beter. Ik werd door een vriendelijke Koreaanse man in zijn taxi gebonjoured en we gingen opweg. Ik kreeg nog een paar vragen zoals waar ik vandaan kwam, wat ik in Korea kwam doen en of ik wat Koreaans kon. Ik kan helaas nog geen Koreaans maar het feit dat ik hallo en dankjewel kan zeggen, maak ik goed gebruik van.

Er is vandaag geen wolkje aan de lucht en ontzettend koud, maar hier krijg je wel echt prachtige beelden van. Seoul is echt net zo mooi als dat je op de foto's ziet, misschien nog wel mooier naar mijn mening. Ik had eerder gelezen dat het verkeer in Korea nou niet echt heel netjes is, maar opzich kan ik dat begrijpen aangezien mijn chauffeur 95% van de rit op zijn mobiel zat. Ik weet niet of dat bij elke taxi zo gaat maar ik denk dat m'n moeder mij niet meer in een taxi wil hebben als ze dit leest haha.

Toen we aan kwamen bij de PCR-locatie, werd mij uitgebreid (in het Koreaans) uitgelegd door de chauffeur dat ik een foto moest maken van de qr-code. Ik dacht dat er misschien een vertalingsfout was (hij kon wel een beetje Engels, hij deed erg zijn best wat ik erg waardeerde), maar toen ik de website open had die was geopend door het scannen van de QR-code, was hij helemaal verrast en kreeg ik een complimentje, als in de trant dat ik dat zo snel had begrepen.

Nadat ik het online formulier had ingevuld (en hij bij alles had geholpen, ik had nog net niet mijn mobiel gewoon aan hem gegeven aangezien hij er zo druk mee was, maar daarnaast had hij op een gegeven moment hem ook gewoon zelf over genomen om alles te typen), was hij rond aan het bellen. Het bleek dat de locatie dicht was op zondag.. ik was al blij genoeg dat ik Seoul met licht had gezien dus ik vond het niet zo'n probleem om dan weer terug te moeten, maar even later kwamen er allemaal mensen en was het opeens wel open(?). Ik was vrij confused maar dat zal nog wel veel vaker voor komen. De locatie ging wel pas om 9 uur open en wij stonden er om 8:15 (vandaar dat die 10 minuten eerder niet uit maakte), waarbij de chauffeur zei dat ik in de taxi weer kon gaan zitten en dat hij mijn plek bezet zou houden.. Nou dat zou je dus niet zo snel in Nederland tegen komen. Ik dacht namelijk eerst dat hij zei dat hij zelf in de auto ging zitten en ik moest wachten, maar het bleek dus andersom te zijn.

Nou en toen kwam de PCR-test zelf. De registratie ging enorm snel maar toen ik aankwam bij de meneer met het stokje in de hand werd mij steeds om m'n geboortedatum gevraagd of iets in die trant. Ik snapte niet wat hij bedoelde maar gelukkig kon m'n chauffeur alles regelen in het Koreaans, ook al leek hij ook wel een beetje verward door de geboortedatum. Ik snap nog steeds niet wat ze daarmee bedoelde maar even later was het opeens goed en werd er een stokje vanaf mijn neus tot aan mijn keel m'n neus in gestoken, dat was wat minder comfortabel dan diegene die ik in Nederland had gehad. Gelukkig moet ik dit alleen nog 1 dag voordat ik de quarantaine mag verlaten opnieuw doen. Niet enorm comfortabel maar wat moet dat moet.

Nadat ik weer terug naar het hotel werd gebracht kreeg ik bijna niet eens de tijd om de chauffeur te bedanken voor alles. Hij rende half z'n auto uit naar binnen toen ik er nog in zat, liet mij voor bij de deuren toen ik naar binnen liep en hij toen alweer naar buiten ging, en dat was het. Ik was vooral enorm verrast dat het blijkbaar hier als normaal wordt gezien dat iemand je dat stuk brengt, je helpt met het hele process en voor je in de rij wacht in -5 graden, je weer netjes terug brengt en weer z'n eigen weg gaat. In Nederland ben ik al zo goed als de hele dag vrolijk als iemand me voor laat in de winkel, de lat ligt vrij laag [e-1f642] .

Nou, dat was het PCR-test avontuur tot nu toe. En dag voor mijn vertrek uit het hotel moet ik dan nog een laatste keer, maar daarna ben ik er (hopelijk) een tijd vanaf.