Mijn (oneindige) lotingsproces

Voordat Corona begon zou ik eigenlijk voor een half jaar (september 2020) naar Japan reizen om de minor te volgen in Saitama. Deze reis heb ik drie keer voor mij uit moeten schuiven aangezien Japan op oranje stond vanwege Corona, en mijn universiteit reizen naar oranje-gebied niet support.

Toen ik voor de vierde keer opnieuw in het lotingsproces werd gegooid, oftewel weer achteraan in de rij mocht sluiten na meer dan een jaar te wachten op mijn minor in het buitenland, gaf ik mezelf een keuze: ik had de mogelijkheid om er zeker van te zijn dat ik mijn plek in Saitama zou behouden, maar de onzekerheid dat het mogelijk weer op kon schuiven aangezien Japan nog altijd op oranje stond, of ik probeer om genomineerd te worden voor mijn allereerste keuze, Hanyang University (Saitama was officieel mijn derde keuze).

Aangezien ik al zolang in het lotingsproces zat, wou ik de sprong wagen, Hanyang University was namelijk de allereerste universiteit die ik op het oog had. Deze gok betekende dus wel dat áls ik hiervoor niet genomineerd werd, ik ook niet meer terug kon naar mijn keuze in Japan, en dus volledig een minor in het buitenland kon mislopen.

Na een spannende tijd wachten op het resultaat, kreeg ik te horen dat ik was genomineerd voor Hanyang. Ik had het mailtje binnen zien komen en had meteen mijn moeder gevideobeld, aangezien ik veel te nerveus was het mailtje in m'n eentje te openen. En ja hoor, ik zag het staan, "you have been nominated".

Deze nominatie betekende dus dat ik met zekerheid naar Zuid-Korea zou gaan, aangezien ZK een geel-risico gebied was wat wel werd toegestaan. Anderhalf jaar heb ik erop moeten wachten.. maar het wachten wordt eindelijk beloond.